1. Έχω σαν Επιθεωρητής και παραπάνω χιλιάδες χωριά επισκεφθεί και σ’ όλα οφείλω ευχαριστίες για την αγάπη τους! Οφείλω να πω, πως πουθενά δε βρήκα σχολείο σαν στο χωριό μας. Δεν χόρτασα ποτέ να το καμαρώνω και να καλοτυχίζω τους προγόνους μας για την τοποθεσία που διάλεξαν και έφτιασαν και για το κτίριο! Μπράβο τους χίλιες φορές!
2. Ρωτώντας έμαθα πως την καμπάνα του Αϊ-Νικόλα την κουβάλησαν από το Χάνι (Ερατεινή) στους ώμους τους. Κι ήταν βαριά και την άκουγαν όλα τα γύρω χωριά με ζήλια!
3. Σ’ όσα χωριά πιάναμε συζήτηση όλα αναγνώριζαν το χωριό μας σαν το καλύτερο. Πλατεία και πλατάνια ήταν τα στολίδια του.
4. Το χωριό μας το καμαρώνω και για τις νεότερες γενιές τότε με αντάρτικο που εγώ έζησα σε κεντρικές θέσεις τη στρατιωτική μου υπηρεσία. Γνώρισα πολλά χωριά, που σιχαινόμουν βλέποντας να τρώγονται οι κάτοικοι μεταξύ τους και να βγάζουν τα μάτια τους.
Το δικό μας το χωριό στο κρισιμότερο μέρος κατάφερε νάναι μονιασμένο και να φυλάει ο ένας τον άλλο! Όσα παιδιά ήρθαν στο χωριό μας να ζήσουν αφού η πείνα ξάπλωνε
παντού, πρέπει οι απόγονοί τους να καμαρώσουν για την κατανόηση κι αγάπη που στο χωριό βασίλευε! Κι αν κανένας πήγαινε λίγο στραβά, δάσκαλος -σωστό μάλαμα-παπάς – άγιος και όλο καλοσύνη, και όλοι χωρίς καμιά εξαίρεση – με έκαναν να βλέπω τον Δάφνο σωστό παράδεισο ανθρωπιάς και αγάπης!
Δεν το κρύβω πως ακόμα και τώρα καμαρώνω για τα παιδιά του Δάφνου. Βλέπετε έζησα και είδα χάλια αλλού που ούτε μπορείτε να φανταστείτε! Κι όχι μόνο για τα γύρω αλλά σ’ όλη την Ελλάδα!
Καμαρώστε, παιδιά μου, για τους προγόνους μας!
Είχαν μυαλό, σεβασμό, κατανόηση κι αγάπη θεϊκή!
Δε γράφω ονόματα γιατί για μένα όλοι τους ήταν ΛΕΒΕΝΤΕΣ και δεν βρίσκω σωστό να ονομάσω γυναίκες ή άντρες – μπορεί να παραλείψω κανένα και καμιά – γέρος 100 χρονών είμαι και για όλους καμαρώνω.
Ιωάννης Κων. Θάνος